Soms zit het mee en soms zit het tegen...

en ja deze keer zit het toch even tegen. Vorige keer had ik natuurlijk twee fantastische weken achter de rug waarin ik alles kon doen wat ik maar wilde. Niks hield me tegen. Deze keer is het toch wat anders verlopen. Natuurlijk ben ik na mijn kuur altijd minnig en wat ziekelijk. Zo ook deze keer. Meestal trekt het woensdag of donderdag wel weer op en dan kan ik weer langzaamaan wat gaan doen. En het is natuurlijk mooi weer dus ik dacht ik geef mezelf een schop onder de kont en ga gewoon lekker buiten zitten in de schaduw. Want moe zijn kan ook buiten. Tot zover ging het gisteren echt nog wel goed. In de schaduw niks doen ja dat lukt wel. Ik dacht nog hmmmm ik kan natuurlijk vanmiddag onkruid gaan trekken tussen de beukenhaag (moet echt nodig gebeuren) en dat kan ik zittend doen. De kat kwam al spinnend bij me zitten om aandacht en dacht ja ik ga eens even de camera uit het vet halen, zo lang geleden dat ik foto's heb gemaakt. En de kat is natuurlijk een heel mooi onderwerp. Dus accu aan de lading.. ik had er zin in.

Inmiddels was het al tien over twaalf dus tijd om de grote vent op te halen van school. Maar niet zonder mijn haarstukje en mijn spijkerjacky want boven alles moet ik er natuurlijk toch redelijk goed uit zien. Op de fiets ontdekte ik het eigenlijk al.. het heuveltje (echt mini heuveltje hoor stelt niks voor) was als ene mokerslag! Maar goed hé even doorzetten, ik ben tenslotte een doorzetter, ben er bijna. Bij school aangekomen moest ik natuurlijk altijd even wachten mijn zoon is nou eenmaal één van de langzaamste die uit school komt. En ik voelde me licht in het hoofd worden. Ik terug naar mijn fiets, want het is een mamafiets dus kan ik op het zadel gaan zitten met mijn voetjes aan de grond. Dan knapt het vast gauw op, maar nee het knapte niet op. Het zweet gutste van mijn kop (vind je het echt gek met deze temperaturen, een haarstukje én een mutsje??) en ik werd steeds duizeliger. Ik heb zo mijn fiets neer gezet en ben op de stoep gaan zitten met mijn hoofd tussen mijn benen. Het werd niet beter... Mensen om mij heen stopte en vroegen gaat het wel. Eigenlijk drong het allemaal niet echt tot me door, ik was volledig van de kaart. Ik zag nog wel in een helder moment dat Kian heel netjes bleef wachten aan de overkant van de weg. Wat knap van hem! Uiteindelijk heeft iemand mijn fiets meegenomen, iemand anders heeft Kian meegenomen en ik ben bij de buurman in de auto gestapt. Die heeft me thuis afgezet. Ik was volledig van de kaart en kon eigenlijk alleen maar huilen. Gewoon om het feit dat ik mijn kind niet van school kon ophalen. Mijn lichaam zei gewoon aju de paraplu en het stopte er gewoon mee.

Wat wordt je dan met de neus op de feiten gedrukt! Ik ben mezelf tegen gekomen. Normaal kun je je zelf echt wel even doorpushen als het even niet wil maar nu niet meer. Mijn lichaam kan gewoon niet veel hebben. Natuurlijk is het een combinatie van meerdere dingen tegelijk. Medicijnen die ik moet slikken hebben als bijwerking dat ik slap wordt. Weinig eten en drinken vanwege de misselijkheid en dan natuurlijk die warme temperaturen buiten. het heeft allemaal meegespeeld. Tja en ik moet me realiseren dat ik naar mijn lichaam moet luisteren en tuurlijk deed ik dat al wel. Maar ik heb kinderen, ik kan niet altijd luisteren want de kinderen gaan toch altijd voor? Dus voor vandaag heb ik de buurvrouw gevraagd en die heeft Kian meegenomen naar school en neemt hem ook weer mee terug. Vanmiddag een vriendin gevraagd voor de ponyles van Naima dus ook geregeld. En ik? Ik ben vanochtend met spijt in mijn hart maar weer in bed gekropen. Ik had veel liever buiten gezeten maar ja het is nu eenmaal niet anders. Ik moet luisteren, dat is gisteren wel heel duidelijk geworden. En vanmiddag? Dan ga ik wel buiten zitten! Onkruid wieden laten we maar even voor wat het is hahaha dat is er morgen (en overmorgen) ook nog wel. Ik ben gewoon belangrijker, lekker puh!

Waanzinnige dag!

Even een blogje tussendoor want ik heb gisteren toch zo'n superleuke dag gehad! Het begon met een lach en eindigde met een traan... ik kreeg namelijk zo'n ontzettend mooi cadeau nou ja eigenlijk drie. En ik moest ze in een speciale volgorde uitpakken.. dus met pakje één beginnen.. een blikje Purol?? Pakje twee een doosje tissues.... huh willen jullie me aan het huilen hebben?! Dan pakje drie.. dan wordt er vast veel duidelijk, toch? Maar laten we de spanning nog een beetje opbouwen want ik moet natuurlijk wel beginnen bij het begin van de dag hahahhahahahah!!! Want het begin was al super! Ik moest bloed prikken en had een afspraak met de internist in het ziekenhuis. Ik had natuurlijk alleen goede dingen te melden. Maar ook de internist had goed nieuws want de tumor, zoals jullie weten, wast 8 cm groot. De internist mat gisteren 6 cm! Tuurlijk het is op gevoel (met meetlint) en we kunnen pas bij een MRI echt zien of het aanslaat maar 8 cm is hij in ieder geval niet meer. Dus eigenlijk is dat best wel een feestje waard vinden jullie ook niet?

Dan gauw naar huis want is zou het vriendinnetje van Naima naar huis brengen en daarna door naar mijn vriendinnetje in Norg. En het is mooi weer dus dakkie los, muziekie aan en met een zonnig humeur naar Appelscha en vervolgens naar Norg. En o wat zijn we daar verwend. Tussen de middag een lekker soep met stokbrood! Smullen gewoon. Dan even met z'n allen naar de kinderboerderij, lekker in het zonnetje en de kinderen lekker spelen. En wat een lol hebben we gehad, word zelf gewoon weer kind:-) De foto's zeggen genoeg toch. Samen zijn we nog even naar haar paard geweest, heerlijk door het bos. Staat er daar toch een leuk paard bij ooo gewoon om verliefd op te worden. Twee jaar maar een fantastisch koppie erop en niet zo mega groot. Zora nadert haar pensioen hahahahah. Misschien toch eens een balletje opgooien bij Harald.... En via het bos ook weer terug, omgeving Norg is echt mooi hoor. Nog even over de camping want de kinderen gaat met het treintje mee dus dolle pret. Tuurlijk lopen we ze net mis. Nou ja dan maar gauw terug naar huis want Armand kookt voor ons. Tjemig wat is dat verwennerij zeg als iemand zo lekker kookt. Heb gewoon alles opgegeten héérlijk!!

Maar ja we moeten een keer naar huis hé. Dus dan om half negen toch echt maar een keertje richting Uffelte. En dan kom je thuis en tref je dus drie cadeautjes aan.... en dan dus dat laatste cadeau....

Het is een prachtig gebonden boekwerk met daarin van heel veel collega's een persoonlijk stukje geschreven speciaal voor mij. SLIK! Nu snap ik de tissues en de Purol..... poeh die had ik nodig. Wat allemaal mooie stukjes! Dank je wel lieve collega's! En jullie noemen mij sterk maar juist dit soort dingen geven mij weer kracht voor de volgende kuur! Hierdoor blijf ik positief, behoud ik mijn humor en ga ik weer door. Ik zie er eigenlijk best tegenop maar door jullie lieve woorden weet ik weer het gaat lukken en ik ga ervoor!

Ik mis jullie ook en ik hoop dat ik de komende weken weer zo goed gaan dan kom ik gauw weer een bakkie doen! Ik weet zeker dat ik het mooie boekwerk nog vaak terug zal lezen. Ik voel me echt heel erg geliefd. Ik, die altijd zo vol bewondering naar andere collega's kijk van jee wat knap en tjonge wat ben jij goed in je werk. Ik, die maar gewoon de nieuwsbriefjes in elkaar zet en streng toekijk op het gebruik van onze IT site, waarbij sommige echt weleens gefrustreerd raken hahahaha. Nooit heb ik enig moment gedacht dat ik zo gemist zou worden. En dan beginnen de tranen alweer te komen...

Super weekkie!!!

En nog zo'n goede week, het kan niet op! En omdat het zo goed gaat was ik helemaal vergeten om mijn blogje te schrijven. Iedere dag ben ik iedere minuut gewoon bezig want nu kan het dus van 's morgens vroeg tot 's avonds laat ben ik wel wat aan het doen. Zit dus echt niet stil. Maar ook super veel leuke dingen gedaan. Oud collegaatje is geweest en met mijn andere collega's high tea gedaan in Echten en jongens dat is nou echt genieten hoor. En druk voor Naima haar verjaardag, alvast het cadeau gekocht. Een rijbroek en een cap want ja het wordt toch echt wel serieus hoor. Weer een proeftaart gebakken deze keer een chocoladetaart met roompudding als vulling. Ja was heerlijk dus dat wordt één van de drie taarten (Naima wil dolgraag een bruidstaart :-)) De onderste taart wordt een redvelvet cake met cheesevulling. De tweede een chocoladetaart en de derde een gewone biscuit taart maar dan met een paars kleurtje. Want op alledrie de taarten doen we witte rolfondant. Natuurlijk maak ik daar een foto van als hij klaar is! Maar wat echt bijzonder was deze week zijn Naima en Lynn. Ze worden echt een leuk team samen. Vorige week had ik al gezegd dat ze erop heeft gezeten nou deze stapte ze er weer op, maar dit keer echt zitten en we hebben de bak wel tien keer rond gelopen en de pony geeft geen kik. Zo lief!

Gisteren dan ook maar eens de kaartjes voor de uitnodigingen besteld. Morgen komen ze binnen en kan niet wachten. Ze zijn zo leuk geworden. En nu hebben we ons supervriendinnetje Chloé te logeren, altijd gezellig. Vandaag ga ik lekker niks doen behalve in de tuin zitten met koffie en boekje. HÉÉRLIJK!!!! Allemaal een fijne week toegewenst!

Zonnige dagen!!

Zo wat een fijne week heb ik achter de rug. Tuurlijk het begin was weer even doorbijten maar donderdag klaarde het ineens op. Alsof er een knopje omging in mijn lijf alsof het wou zeggen en nu is het genoeg nu weer even wat energie. Nou daar heb ik van genoten hoor! Ik heb zelfs heel relaxed in de tandartsstoel gelegen.. uhh ja echt waar ik die panisch is voor alles wat met de tandarts te maken heeft... Ik lag er superrelaxed bij... want deze keer was ik niet bij de tandarts maar bij de mondhygiëniste maar in dezelfde als die van de tandarts:-) Ze heeft mijn hele gebit onder handen genomen, gereinigd, zandstralen en een soort lakje erover heen gedaan. Alsof mijn gebitje als nieuw was. Een uur heeft het geduurd en ik viel nog net niet in slaap hahahhahahaha! Vrijdag de hele ochtend bij de koningsspelen op school gekeken. Heerlijk om al die kinderen te zien genieten van de leuke spelletjes. Was gewoon weer goed voor elkaar op onze school. En 's middags weer met Kian naar zwemles en dit keer jawel mochten we aan de rand het zwembad meekijken. Tante Corrie ook meegevraagd want dat vind Kian natuurlijk helemaal het einde. Nou je raad het al hij meer drukte met ons dan met zwemmen dus het is maar goed dat we niet iedere week kijkles hebben ;-D Toen volgende een als vanouds weekend, gewoon niet moe en lekker overal aan meedoen. Even naar de Welkoop, potgrond halen voor al die moestuintjes die we hebben gekweekt (echt megaveel komt bij ons op dit jaar) en natuurlijk ook wat kruiden. Zelfs de verjaardag 's avonds kon ik goed volhouden. Hmmm iemand maakte de vergelijking met Axl Rose maar of dat nou een compliment was weet ik nog steeds niet.. Misschien nog een blokjes blouse over mijn heupen draperen en dan solliciteren bij Guns n Roses? Ik wordt vast aangenomen hahahahhahahaha! Vandaag was misschien wel de allerleukste dag! Nou misschien ik weet het wel zeker. Ik voelde me zo fit vandaag dat ik zelfs naar de paarden ben gegaan samen met Naima. Ze wil zo graag op Lynn rijden dus ik dacht hup we gaan gewoon. Lynn zadeltje opgeknoopt en even rondgeslingerd aan de longeerlijn. Dat was al weer een hele tijd geleden maar de schat was echt niks vergeten. Op commando in draf, linksom en rechtsom het ging allemaal super. Naima had vanochtend het grootste woord want ik ben niet bang en ik ga er gewoon op zitten. En wat denk je ja hoor stapt er zo op. Pony gaf geen krimp! En er weer op en er weer af. Vervolgens heeft ze over het zadel gehangen en zijn we rondjes gaan stappen. Ook dat deed de lieverd zo braaf, ik denk dat als ik fit blijf en we iedere dag even tijd kunnen vrij maken dan rijdt Naima over twee weken zo op die pony weg. Mamsie is supertrots!! En dat was nog niet alles want vanaf morgen hebben we hulp in de huishouding. Was al een lange tijd een wens en nu (helaas vanwege mijn ziekte) hebben we eindelijk iemand gevonden. Morgen komt zo voor het eerst en jongens dat voelt fijn hoor. En als ik fit ben help ik gewoon lekker mee! Ik hoop dat ik de hele week zo fit blijf!

Erfelijkheidsonderzoek

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor alle lieve reacties via appjes, de blog, Facebook, kaartjes, telefoontjes, bloemetjes en bezoekjes. Echt het blijft ongelooflijk hoeveel mensen met me meeleven. Ik kreeg zelfs een hartvormige kussentje van een hele lieve vrouw uit het dorp. Soms ben ik gewoon ontroerd! Het is dan ook lastig om iedereen persoonlijk te bedanken dus bij deze! Na het zware weekend was ik maandag weer aardig opgeknapt. Tijd om maar eens bezig te gaan met het invullen van het erfelijkheidsonderzoek En dat valt allemaal nog mee, wat een uitzoekwerk zeg. De familie van mijn moederskant is niet spannend hoor. Opa en oma zijn gestorven aan ouderdom. Eén oom is gestorven aan lymfeklierkanker. Verdere familieleden zijn nog lekker in leven dus nee dat is niet spannend. Data erbij zoeken is wel even wat lastiger maar gelukkig wist mijn moeder me die zo te vertellen. Aan de kant van mijn vader tja dat is een ander verhaal. Grote familie en absoluut niet hecht. Mijn vader had 6 broers en 1 zus. En de oudste dateert uit 1927! En ze hebben weinig contact met elkaar. Nou weet ik dat er ergens een stamboom is vastgelegd dus daar maar eens beginnen. Het is net een soap de Van Laere familie, kan je wel een boek over schrijven. Ook mijn opa en oma is niet spannend want dat wist ik allemaal wel. Alleen de data erbij zoeken en ook dat had ik snel gevonden. Mijn ooms en tante is lastiger en dan met name de oudste oom. Die had volgens mij met niemand contact behalve met mijn vader. Ik hoop dat ik het mis heb hoor. Maar dacht ik wat zit er voor kwaad in om het aan mijn vader te vragen nou niks toch? Dus ik telefoongids.nl erbij en ja hoor hij staat nog steeds in het telefoonboek. Hmmm na toch ruim 16 jaar geen contact te hebben gehad is het best even spannend maar ja ik kan mezelf nog altijd recht aan kijken in de spiegel. HIj heeft het verhuiskaartje, de trouwkaart en beide geboortekaartjes altijd gekregen dus joh moet kunnen toch? Nou daar dacht mijn vader iets anders over. Hij nam zowaar op en zie hallo. Dus ik hoi met Sylvia.. Reactie welke Sylvia? Ik zeg nou kom op dat weet je echt wel en ik heb gewoon één vraag voor je. Nou zegt ie ik wil eerst weten wie je bent. Ik zeg ok ik ben je dochter! Zijn reactie: Nou blijf er maar en boink de haak werd erop gegooid. Ik heb niet eens meer kunnen reageren. Misschien was het wel naïef van mij hoor maar blijft toch raar. Ik was niet teleurgesteld en ook echt niet verdrietig maar jeetje wat was ik boos! Alleen maar omdat hij gewoon de hoorn erop gegooid heeft. Het is zo onfatsoenlijk om de ander geen reactiemogelijkheid te geven. Ik was in staat om naar hem toe te gaan en z'n poten onder zijn lijf vandaan te schoppen maar goed wat heeft het voor zin hé. Ja helemaal niks. Ik schiet er niks mee op. Dus heb ik ome Guus en tante Tiny even gebeld en mijn verhaal gedaan. Pa was een geen leuke vader, is nog steeds geen leuke vader en zal ook nooit een leuke vader worden. En eigenlijk is hij de titel pa niet waardig! Gelukkig kon ik even lekker met ome Guus en tante Tiny bijkletsen (en mijn vader even uitvoerig bespreken). En geloof mij als een Van Laere boos wordt, berg je maar. Toch ome Guus? Gelukkig weet ik dat er een tweetal familie de hele familie hebben uitgepluisd, dus heb ik het mailadres van één van hun gekregen zodat ik contact op kan nemen met hun. Hopelijk kunnen zij mij verder helpen. Woensdag had ik een gesprek in het ziekenhuis en bloedonderzoek. Mijn bloedwaardes waren goed dus wat dat betreft weer groenlicht voor de volgende behandeling. Het enige wat een twijfelgeval was, was natuurlijk mijn lip. Die was nog niet genezen en het zou na de kuur natuurlijk nog langer duren dan normaal. Besloten om toch door te zetten, dat voelde toch beter. Ik krijg ook andere medicijnen tegen de misselijkheid omdat ik de vorige keer toch wel erg ziek was geweest en zijn vinden dat echt niet nodig. Gelukkig kwam donderdag mijn lieve vriendinnetje nog even knuffelen. Naima heeft haar de hele school laten zien hahahahha ze riep: DIT IS GONDA! Zelfs de juf en meester heeft ze voorgesteld. Was zoo supergezellig! 's Middags moesten we ook nog even met de kat naar de trimsalon! Nou dat hebben we geweten zeg.. pff er zaten twee klitten die eruit moesten met het scheerapparaat. Man wat ging de kat tekeer! Ik hield haar achterpoten met een handdoek in bedwang en Gonda hield de voorpoten met handschoenen aan in bedwang. Maar dat beest is zo sterk dat ze gewoon met haar nagels gaten in de handdoek maakte. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze heet nu geen Nischa meer maar Ninja! En dan vrijdag weer naar het ziekenhuis voor de chemo.. deze keer met de taxi die kant op. Er lag ook een ontzettend lieve oude dame op de kamer met dezelfde humor en positiviteit. De medicijnen die ik moet slikken werken echter averechts, ben gisteren zieker geweest dan de vorige keer. Ik hoop dat het de komende dagen beter gaat.... Om hem deze keer leuk af te sluiten wil ik jullie deze vraag van Kian niet onthouden, tranen biggelde over mijn wangen van het lachen. Soms haal ik chocolademelk in huis om de kids eens lekker te verwennen en dat vindt Kian zoo lekker dat de beker echt achterover gegooid wordt. Om vervolgens met een grote grijns aan mij te vragen: "Mam, kijk eens heb ik nu een witte baard?"

Pruik of toch een mutsje?

Het wordt weer tijd voor een update. Deze week begon zo lekker rustig maar het werd alles behalve rustig. Enkele bijwerkingen beginnen zich te ontwikkelen. Op zichzelf eigenlijk geen spannende hoor. Eigenlijk voelde ik me deze week helemaal top. Ik had overal zin, lekker even een rondje fietsen. Huisje even lekker opruimen en schoonmaken. Nee geen vuiltje aan de lucht. Ik dacht er stiekem over na om in het weekend op mijn gemakkie bij de paardjes te gaan en wie weet als ik fit genoeg ben kan ik nog even rijden. Maar dinsdagochtend begon er een klein blaartje te ontstaan op mijn onderlip. Ook dit weer niet echt spannend. Lip werd wel wat dikker maar ach het viel allemaal best mee hoor. Woensdag ook nog niks aan de hand. Donderdag werd ik wakker en dacht.. dit voelt als een opkomend griepje. O jakkes daar heb ik nu echt geen zin in. Maar goed toen ik eenmaal weer aan de gang was ging het ook wel weer. Ik moest nog naar Meppel voor een pruik dus dacht even doorzetten Syl. Paracetamolletje erin en hup even richting Meppel. Ik ben er wel uit hoor een pruik wordt het echt niet. Voel me er zo niet goed bij.. heb al verschillende mutsjes klaar liggen en ik denk dat ik het daar mee ga doen. Ik heb wel een andere optie bedacht.

Ik had graag mijn eigen haar aan een haarband willen laten verwerken. Zodat ik dan mijn eigen haar onder het mutsje kon laten komen. Dat leek mij nog het allermooiste. Nou helaas bij de kapper in Meppel was dat niet echt een optie. Hij vond het eigen haar ook niet echt een goed idee omdat je dat goed moet onderhouden. Nou ja hoe dan ook dat gaat dus niet lukken. Intussen had ik natuurlijk wel verder gekeken en na het gesprek met de kapper heb ik een haarstuk besteld. Wat vinden jullie ervan? Ik vind het zelf een betere optie dan een volledige pruik en ach dan ga ik het komend half jaar als blondine door het leven. Donderdagavond ben ik maar niet gaan sporten.. toch niet helemaal fit dus maar geen risico lopen. Vrijdag werd ik wakker met een wel heel zwaar hoofd.. Keelpijn.. oorpijn.. hoofdpijn.. bah voelt niet fijn. Dus nadat ik de kinderen naar school heb gebracht maar weer het bedje in kruipen. Geslapen tot de wekker ging en nog niet fit. Lip werd intussen ook wat dikker en de blaar groter. Bah voel ik me niet lekker en ik zie er ook nog eens niet uit... Vrijdagnacht werd het alleen maar erger... paracetamol hielp nog maar een uurtje... dus ieder uur wakker. Slikken werd wel heel moeilijk. Zaterdagochtend na een slechte nacht werd ik wakker met een wel heel erg dikke lip. Wat een slechte nacht... En als ik in de spiegel kijk lijkt het wel of ik een centebakkie heb. Jeetje mina lip hangt zowat op mijn kin. En allemachtig wat voel ik me beroerd. De ochtend nog even afgewacht maar het mocht niet baten. toch maar naar de huisarts. Helaas verhoging maar nog net niet 38,5 graden dus dat scheelt. De lip is behoorlijk geïnfecteerd en mijn keel is geïrriteerd. De rest is goed. Ze nemen geen risico dus in overleg met het ziekenhuis kreeg een antibiotica kuur mee. Als het slechter gaat moet ik direct bellen en de volgende dag (zondag) moet ik weer komen voor controle. Ook als mijn temperatuur boven de 38,5 komt moet ik bellen dan word ik opgenomen in het ziekenhuis en kom ik aan het infuus. Nou liever niet natuurlijk. Dus weer naar huis en vol verwachting aan mijn kuur beginnen. In de loop van de middag werd het alleen maar erger.. temperatuur kwam boven de 38,5 uit, werd zelfs 39.1 maar ik dacht eerst mijn volgende pilletje en een kippensoep van de chinees. En dan nog even afwachten of de koorts gaat zakken. Want naar het ziekenhuis wil ik echt niet! Gelukkig na de soep knapte ik weer wat op. De koorts zakte steeds verder naar beneden. Harald en de kids waren bij mij moeder om chinees te eten dus ik had het rijk alleen. Flink aantal uurtjes liggen slapen op de bank. TOen ze weer thuis kwamen was ik al een stuk beter. Nog niet fit maar wel beter dan ik die middag was. Vooral de keelpijn was niet te harden. Kon niet eens praten.. tjonge jullie kennen mij wat een straf is dat!! Mwaahhh Harald vond het best wel lekker rustig voor een keertje hahahhahahah! Na eindelijk weer een lekker nacht slapen werd ik vanochtend heerlijk wakker. Keelpijn is bijna helemaal weg. Ik voel me weer een stuk beter. Lip is nog wel dik maar is niet meer zo glazig en warm. Dus ook dat knapt op. Wel erg moe maar ja dit was dan ook wel weer een aanslag op mijn lijf natuurlijk. De komende week staat weer in het teken van de chemokuur. Woensdag bloed prikken en vrijdag de chemobehandeling. Ik heb dus nog een paar dagen om op adem te komen. En ja vandaag is dag 16 en dag 17 is de dag dat mijn haar gaat uitvallen. En ja dat is begonnen helaas. En dat lijkt ook nog best snel te gaan hoor. Het zijn toch wel hele plukken haar die ik zo vast pak. Toch best confronterend maar helaas niet te voorkomen, ik zal ook dit moeten accepteren. Maar ik denk met de muts en het haarstukje dat het me wel gaat lukken. Ik hoop dat ik deze week nog een momentje heb dat ik me fit voel en even naar de paarden kan. Al is het maar om ze even te knuffelen. Is de allerbeste therapie tegen alles!

Oorlog in mijn lijf

De eerste week na mijn eerste chemobehandeling zit er op. Vrijdag was ik bekaf en was het allemaal nog eng. Zaterdag ging het eigenlijk best goed dus vol goede moed op naar een verjaardag. Sociale leven gaat natuurlijk wel gewoon door. En die dag voelde ik me ook echt super hoor. Was weer vanouds gezellig, de loempia's waren weer heerlijk. De volgende dag moest ik er echt wel de prijs voor betalen hoor. De hele dag niks gedaan, gewoon te moe. Prima is dat ook duidelijk, ik moet echt mezelf in de gaten houden en gewoon niet te veel willen. Dus vanaf nu plan ik één ding per dag. En als dat betekend dat ik naar zwemles ga met Kian dan kan ik er verder gewoon niks bij hebben. Poeh wat wennen zeg, van een gezond sociaal druk werkend leven naar een oud vrouwtje op de bank... Alles voor het goede doel zeg maar. Op zich is het ook allemaal niet vreemd hoor. Er is gewoon echt een oorlog gaande in mijn lijf. We hebben een boekje gekregen vanuit het ziekenhuis waarin op kinderlijke taal uitgelegd staat wat er gebeurt. Het is voor de kinderen maar zelfs voor ons is het verhelderend om het te lezen. Kian reageert er ook heel goed op. Wordt alweer minder snel boos omdat hij het nu snapt. Maar goed die oorlog in mijn lijf is flink aanwezig. Ik merk het aan alles, aan de reacties van mijn lichaam en zeker aan mijn borst! Hij werd zelfs wat rood. Maar ook, ondanks de medicijnen, de misselijkheid. Het hoort er ook gewoon bij maar is zo niet prettig. Zeker nadat ik geen medicijnen meer slikte op maandag toen werd het toch wel wat serieuzer allemaal. En dinsdag was helemaal de minste dag. En bij de gedachte dat ik over een paar weken weer moet wordt ik alweer misselijk. De smaak veranderd nog niet echt maar wel waar ik trek in heb. Was ik een echte chocoladejunk.. nu niet meer. Zoetigheid komt haast niet meer voor... Thee en koffie nou laat maar hoor. Ik drink alleen nog maar karnemelk. En kaas! Alle hartige dingen zijn nu veel lekkerder. Zure bommen en zure haringen, allemaal lekker! Had ik al gezegd dat ik het zo ontzettend op een zwangerschap vind lijken? Er zijn zoveel overeenkomsten. Er is echter één heel duidelijk verschil! Met een zwangerschap ben je zo ontzettend blij dat er nieuw leven aankomt. En hierbij hebben we natuurlijk alleen maar veel verdriet en moeten we een strijd leveren. Maar verder heeft het toch echt veel overeenkomsten hoor. En toen kwam ook nog eens de laatste dansles... zo balen maar ja het is niet anders. Moet eerlijk zeggen dat het dansen ook niet meer zo makkelijk gaat. Na twintig minuten moest ik al afhaken en normaal gesproken dans ik toch een heel uur gewoon lekker mee. Geeft niks, ik heb even mee kunnen doen en het was weer gewoon lekker gezellig. Samen met de andere vaste danseressen hebben we Wanda verrast met een prachtige plant voor buiten, een Canei en een doos chocolaatjes. Hele week heb ik na zitten denken wat ik zal gaan doen met de sportschool, zal ik door gaan en kijken of er iets anders is wat ik leuk vind. Attack moet ook leuk zijn maar is heel inspannend. En gezien mijn conditie weet ik gewoon niet of het wat wordt. Besloten om dan toch maar te stoppen. Dus aangegeven bij Anita. O zegt ze ik heb je abonnement al gestopt hoor. Maar je mag gewoon blijven komen om af en toe even te sporten. Kom je mee doen met Attack en dan doe je in plaats van de high impact gewoon de low impact. Nou ik moet zeggen dat vind ik toch wel super tof dat ik gewoon even binnen mag komen om mee te doen. Dus blijf ik gewoon op donderdag samen met Wanda naar de sportschool gaan en probeer ik Attack mee te doen. We zullen zien hoe het loopt. Dan staat er komende week nog één ding op de planning. En dat is de afspraak voor een pruik.. Ik weet het niet of ik het wil maar het werd me aangeraden om in ieder geval de afspraak te maken, dan kunnen ze mijn haar nu nog zien en de pruik namaken op dit kapsel. Ik hoef het nog niet te bestellen maar het is een mogelijkheid. Zelf zie ik er meer in om mijn eigen haar te gebruiken en dan als plukjes onder mijn muts ofzo. Laatst gezien bij RTL Late Night een jong meisje had het zelf bedacht. En dat vond ik nou nog niet zo'n slecht idee. Heb het wel gevraagd en het kan maar duurt maanden voordat het af is. Dat vind ik persoonlijk dan wel weer raar want eerlijk twee weken na de eerste behandeling valt je haar gewoon al uit. Tegen de tijd dat het haarstukje klaar zou zijn is mijn haar alweer terug!! Dat kan toch niet waar zijn. Nou we gaan het beleven en ik houd jullie natuurlijk weer op de hoogte.