Nieuwe koers!

De zwaarste kuur hebben we inmiddels afgerond, we zitten op de helft. Vorige week hebben we een MRI scan gehad om te kijken in hoeverre de tumor is geslonken en dat hij geslonken is dat wisten we al toch? Op gevoel wel... maar de foto wijst helaas anders uit. De tumor is niet geslonken met andere woorden de kuur is niet aangeslagen. Drie maanden ellende doorstaan voor tja.. niks eigenlijk want we zijn geen steek verder. En dit kwam aan als een mokerslag! Verslagenheid, wat nu weer. Hoe moeten we verder, wat gaan we doen. Je begrijpt dat ik van de kaart was en eigenlijk nog ben. Bij de meeste mensen slaat de kuur wel aan maar ik ben weer eens een uitzonderlijk geval zoals helaas bij de kuur al vaker is gebleken. De bijwerkingen die anderen niet hebben heb ik wel, ook weer zo'n uitzonderlijk geval.

De komende drie maanden moest ik een wekelijkse kuur ondergaan. Deze is nu van de baan. We gaan een andere koers varen. Naast de kuur die ik wekelijks zou krijgen krijg ik een extra chemo erbij. Dus twee soorten chemo. De chemo die ik wekelijks zou krijgen wordt nu ook één keer in de drie weken. Maar dat betekend wel dat de dosis ook drie keer zo hoog is. Had ik morgen twee uur aan het infuus gemoeten... zit ik nu bijna vijf uur aan het infuus. Na twee behandelingen gaan we opnieuw met de MRI kijken of de tumor hier wel op reageert. Aan de hand daarvan wordt het verder pad uitgestippeld.

We proberen positief te blijven al is dat vandaag even ietsjes minder. We moeten toch door, en dus na het ziekenhuis direct door naar de ponyles. Tranen maar even weer op de achtergrond en even genieten. Vanavond de pony van Naima weggebracht zodat ze goed beleerd kan worden. En dan nu thuis.. Wat was het een rare dag en wat zie ik weer op tegen morgen. Maar zoals gezegd gaan we door en morgen? Morgen gaat alles weer iets beter. Vandaag is het dan maar even iets minder....