Jump!!! Incl dé film!!

Even geen woorden... Even ben ik stil... voor het eerst in mijn leven sta ik toch echt met mijn mond vol tanden... Weet even niks te zeggen...

Ik wist dat ik vanochtend om half tien klaar moest staan en dat ik schoenen zonder hakken aan moest doen.. verder wist ik niks.. dacht dat ik de hele dag weg zou zijn... In ieder geval werd ik soort van ontvoerd hihi. Zat net aan de ontbijttafel of daar was Bernice al... De rest zat nog in het slaaptenue.. alhoewel Naima in haar nieuwe broek aan tafel kwam.. waarop ik zei hmm waarom nou je nieuwe broek? Je gaat paardrijden toch? Beetje zonde... Ja zegt Harald wat een onzin, trek dan toch gelijk je rijbroek aan. Dus met een drup aan de neus ging ze maar weer even de pyjama aan doen...

Snel ontbijt genuttigd want we moesten weg, zei Bernice! Ok, richting Hoogeveen. Mocht lekker voorin zitten, geen centje pijn hahahaha. Totdat we bij de MacDonalds kwamen om Yvonne op te pikken. Toen werd het spannend, kreeg een sjaal over mijn ogen en moest alleen achterin zitten, allemachtig wat is dat raar! Volgens Yvonne moeten we richting Emmen, nou wat raar zegt Bernice we moeten richting Assen de snelweg op? Nee zegt Yvonne het klopt helemaal hoor we moeten er hier af. Ik zeg dames we gaan echt niet naar Emmen!? Ja hoor we moeten via deze kant naar Emmen. Nou had ik toch stiekem best een vermoeden wat we gingen doen. Maar dacht dat gaat ze nooit lukken om zoveel bij elkaar te sprokkelen dat bestaat niet! Maar iets anders kon ik niet bedenken. Uiteindelijk stopten we en mocht ik de auto uit, aan de hand van Bernice werd ik een loods ingeleid. Ik hoorde een bekende stem en dacht nog nee dit kan niet... de blinddoek ging af en ja toch wel!!!!

Even een sprongetje terug in de tijd! Gemeen hé hahahahaha! Ik werd begin 2016 ziek, ernstig ziek! Ach zeiden Bernice en Eelco, ze is roodharig en roodharige die kunnen vechten! Ze gaat het redden en ja ik heb het gered. In die periode hadden we een deal gemaakt, we zouden met zíjn drieën gaan parachutespringen! Eelco is natuurlijk al volleerd springer en ik wachtte rustig af tot hij voldoende sprongen had gemaakt om samen met mij de tandemsprong te doen. 2017 was een hectisch jaar en het is er niet van gekomen. Wat in het vat zit verzuurd niet, het komt echt wel. En toen werd ik weer ziek en de bucketlist werd toch echt wel heel belangrijk. De eerste twee kon ik natuurlijk al afstrepen, mijn zo geliefde boerderij en de tweede mijn grote droom een Spaans paard.
Toen stond bovenaan... ja daar is ie parachutespringen!

Mijn blinddoek gaat af en daar staat een stralende Eelco voor me en achter hem zie ik de kleine vliegtuigjes. Ik sta op het vliegveld van Hoogeveen! Het gaat gebeuren!! Ik kan het niet geloven dat ze dit geflikt hebben! En warempel ook Harald en de kinderen (Naima dus weer in haar goede broek:-)) komen eraan. OOOOO wat hebben ze dit goed geheim kunnen houden. Yvonne had een dikke mand bij zich met allerlei leuke dingetjes voor de kinderen en voor Harald. Daarin zat een brief! Heb hem voorgelezen, dus kijk zelf maar...

Maar de afspraak was dat we met zijn drieën zouden springen, Bernice zei ik ga niet mee... Ik zeg dat kan niet want jij staat op mijn bucketlist we zouden met z'n drieën! Eelco was het met mij eens, dat was de afspraak! Yvonne durft niet maar ze mocht mee als passagier in het vliegtuig dus het kon echt niet beter! Bernice en ik worden in het harnas getrokken en vervolgens kregen we uitleg wat we moesten doen. En dan is het zover, we mogen naar het vliegtuigje. Met z'n allen zitten we op elkaar gepakt en voor we het weten vliegen we al in de lucht. Je voelt niet eens dat je opstijgt! Dan gaat de deur open en mogen de eerste eruit springen. Je kan het niet afzien zo snel als dat gaat. Deurtje weer dicht want wij moesten nog wat hoger.. Deurtje weer open en weer gingen er een paar springen maar wij nog steeds niet. We klommen nog iets hoger en dan gaat het deurtje open.

Weet je het nog, wat je moet doen? Ja ik weet het.. Ik moet me hol maken, hoofd in zijn schouder leggen, tuig vasthouden, voeten naar achter onder het vliegtuig vouwen en dan vliegen we! De vrije val! Wind suist langs je oren, adem stokt! En er gaat maar één ding door je heen, wat is dit VET GAAF!! En dan Eelco vlak voor me en die filmt! Ik kan hem bijna aanraken, zo dichtbij! Hij lacht, ik lach, wat een ervaring! Wat een bijzonder gevoel! Onbeschrijfelijk! Zo bijzonder!! En dan een klap want de parachute gaat uit! Zo dat voel je! En dan zweef je door de lucht langzaam naar beneden. Onder mij zie ik onze schaduw op de wolken met een regenboog erom heen. Zie je waar het vliegveld is? Nee ik zie het niet.. onder die wolk daar ligt het vliegveld. Zie je dat gat tussen de wolken daar gaan we doorheen, pak de touwen maar vast dan mag je sturen. Kan wel huilen zo mooi is het maar daar heb ik geen tijd voor. We zweven door de wolken heen, we zien Eelco landen.

Dan gaan wij de landing inzetten, benen optrekken en voeten in de lucht, en dan een zachte landing op mijn kont (en nee niet zacht door die beste bips). En gelijk lig je stil. Ik sta op en kijk waar Bernice is, die komt vlak achter mij aan, kon haar nog net zien landen! Echt waar wat een ervaring. Wat een gevoel! Zooooo ontzettend gaaf! Had ik dat al gezegd? Het is zo VET GAAF!! Ze hadden me zo weer op het vliegtuig kunnen zetten, had het zo weer gegaan! Yvonne moet zelfs nog landen, die is er nog niet! Ook die vond de vliegreis fantastisch! Wat een ongelooflijk mooie ervaring die ik mag delen met werkelijk de liefste collega's, meer dan collega's alleen! Wat een toppers! En al die lieve collega's die dit voor mij mogelijk hebben gemaakt! Zo ontzettend dankbaar! Ik kan jullie niet zeggen hoe ontzettend blij ik ben met wat jullie allemaal gedaan hebben en nog steeds doen.

En weer ben ik stil.. weer even geen woorden... weer met mijn mond vol tanden... weer weet ik even niks te zeggen... en deze keer met tranen in mijn ogen...