Samen lachen, samen huilen!

Zoals al aangegeven in de vorige blog ben ik uitgeloot voor alleen chemo. Eéntje waarbij ik weer al mijn haar ga kwijt raken, tenminste 90% kans.. dat was toch even slikken hoor. Weer een kaal koppie... Maar goed vrijdag vol goede moed (lees loot in mijn schoenen) maar weer naar Deventer ziekenhuis. Was natuurlijk weer een gedoe, had medicijnen moeten slikken, drie uur van tevoren en niemand die dat even had verteld... maar ok dat kan ook via infuus. Het was prima te doen allemaal. Dik in de watten gelegd hoor lekker snackje om half twaalf.. heerlijk. 

Van één medicijn wordt je zo slaperig dat ik de hele middag heb liggen pitten.. ook in de taxi.. geeft niks was lekker uitgerust hahahahhahaha...  volgende dag Uffelterfeest, iedereen op de wagen natuurlijk. Gelukkig geen schmink oid, dat scheelt een hoop werk.. Maar ik voelde me supergoed, echt heel goed. Geen medicijnen nodig voor de eventuele bijwerkingen helemaal niks. Het enige was een knalrood hoofd... maar ja met dit mooie weer denkt iedereen dat ik verbrand ben.. Wat een topdag! Echt genoten van die glimmende koppies van Kian en Naima. Zelfs nog even lekker gaan eten 's avonds bij de Molensteen. Geen centje pijn. En de rest van de week was ook heerlijk. Gewoon goede energie. Zelfs nog een heerlijke buitenrit gemaakt. 

Toen kwam de dinsdag.. angstvallig bekeek ik iedere dag mijn haar... zat nog heel stevig op mijn hoofd.. vorige keer was het op dinsdag ineens allemaal weg! Dus ook dinsdag dacht daar gaan we.. Toch even snel een fotosessie gepland met mijn broer en zijn gezin. Niks zeggen tegen mijn moeder hoor ;-) is een verrassing voor haar. Met heel veel lol leuke foto's gemaakt. Hier een voorproefje van alleen ons, zo blij met deze foto! 

En nog steeds dat mooie bosje krullen.. Ook woensdag nog steeds een mooi bossie. Toch maar eens gaan googlen op Taxol.. ja pas na twee weken wordt het dunner en begint het uit te vallen.. das even wat anders dan de vorige keer. Welke beter is? Geen idee, we gaan het meemaken. Volgende week maar eens met de broertjes van Harald op de foto, nu zijn we er allemaal nog... Ook in zijn familie is het zwaar.. Het gaat dubbelop! 

Vandaag met Erwin mee geweest naar het ziekenhuis. Mooie gesprekken gehad samen. Toch bizarre situatie, maar we maken er het beste van. Ons motto "als het leven je laat struikelen, maak er dan een salto van!" En dat doen we! Samen lachen, samen huilen! Morgen weer de volgende kuur, deze keer gaat er een lieve collega mee! Het is zo ontzettend fijn dat we zoveel lieve mensen om ons heen hebben, zonder jullie zou ik niet zo sterk zijn! En lieve mensen, ik krijg zoveel reacties dat ik niet op iedereen nog gereageerd heb maar dat ga ik echt nog doen hoor!! Ik ben zo blij met alle lieve kaartjes, bloemen en berichtjes! Het is haast niet af te werken :-) Zondag wordt ik zelfs ontvoerd hihi gelukkig hebben ze me toch ingelicht hoe laat ik klaar moet staan anders had ik in de pyjama mee gemoeten en geloof me dat wil je echt niet hahahahahhahaha