Erfelijkheidsonderzoek

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor alle lieve reacties via appjes, de blog, Facebook, kaartjes, telefoontjes, bloemetjes en bezoekjes. Echt het blijft ongelooflijk hoeveel mensen met me meeleven. Ik kreeg zelfs een hartvormige kussentje van een hele lieve vrouw uit het dorp. Soms ben ik gewoon ontroerd! Het is dan ook lastig om iedereen persoonlijk te bedanken dus bij deze! Na het zware weekend was ik maandag weer aardig opgeknapt. Tijd om maar eens bezig te gaan met het invullen van het erfelijkheidsonderzoek En dat valt allemaal nog mee, wat een uitzoekwerk zeg. De familie van mijn moederskant is niet spannend hoor. Opa en oma zijn gestorven aan ouderdom. Eén oom is gestorven aan lymfeklierkanker. Verdere familieleden zijn nog lekker in leven dus nee dat is niet spannend. Data erbij zoeken is wel even wat lastiger maar gelukkig wist mijn moeder me die zo te vertellen. Aan de kant van mijn vader tja dat is een ander verhaal. Grote familie en absoluut niet hecht. Mijn vader had 6 broers en 1 zus. En de oudste dateert uit 1927! En ze hebben weinig contact met elkaar. Nou weet ik dat er ergens een stamboom is vastgelegd dus daar maar eens beginnen. Het is net een soap de Van Laere familie, kan je wel een boek over schrijven. Ook mijn opa en oma is niet spannend want dat wist ik allemaal wel. Alleen de data erbij zoeken en ook dat had ik snel gevonden. Mijn ooms en tante is lastiger en dan met name de oudste oom. Die had volgens mij met niemand contact behalve met mijn vader. Ik hoop dat ik het mis heb hoor. Maar dacht ik wat zit er voor kwaad in om het aan mijn vader te vragen nou niks toch? Dus ik telefoongids.nl erbij en ja hoor hij staat nog steeds in het telefoonboek. Hmmm na toch ruim 16 jaar geen contact te hebben gehad is het best even spannend maar ja ik kan mezelf nog altijd recht aan kijken in de spiegel. HIj heeft het verhuiskaartje, de trouwkaart en beide geboortekaartjes altijd gekregen dus joh moet kunnen toch? Nou daar dacht mijn vader iets anders over. Hij nam zowaar op en zie hallo. Dus ik hoi met Sylvia.. Reactie welke Sylvia? Ik zeg nou kom op dat weet je echt wel en ik heb gewoon één vraag voor je. Nou zegt ie ik wil eerst weten wie je bent. Ik zeg ok ik ben je dochter! Zijn reactie: Nou blijf er maar en boink de haak werd erop gegooid. Ik heb niet eens meer kunnen reageren. Misschien was het wel naïef van mij hoor maar blijft toch raar. Ik was niet teleurgesteld en ook echt niet verdrietig maar jeetje wat was ik boos! Alleen maar omdat hij gewoon de hoorn erop gegooid heeft. Het is zo onfatsoenlijk om de ander geen reactiemogelijkheid te geven. Ik was in staat om naar hem toe te gaan en z'n poten onder zijn lijf vandaan te schoppen maar goed wat heeft het voor zin hé. Ja helemaal niks. Ik schiet er niks mee op. Dus heb ik ome Guus en tante Tiny even gebeld en mijn verhaal gedaan. Pa was een geen leuke vader, is nog steeds geen leuke vader en zal ook nooit een leuke vader worden. En eigenlijk is hij de titel pa niet waardig! Gelukkig kon ik even lekker met ome Guus en tante Tiny bijkletsen (en mijn vader even uitvoerig bespreken). En geloof mij als een Van Laere boos wordt, berg je maar. Toch ome Guus? Gelukkig weet ik dat er een tweetal familie de hele familie hebben uitgepluisd, dus heb ik het mailadres van één van hun gekregen zodat ik contact op kan nemen met hun. Hopelijk kunnen zij mij verder helpen. Woensdag had ik een gesprek in het ziekenhuis en bloedonderzoek. Mijn bloedwaardes waren goed dus wat dat betreft weer groenlicht voor de volgende behandeling. Het enige wat een twijfelgeval was, was natuurlijk mijn lip. Die was nog niet genezen en het zou na de kuur natuurlijk nog langer duren dan normaal. Besloten om toch door te zetten, dat voelde toch beter. Ik krijg ook andere medicijnen tegen de misselijkheid omdat ik de vorige keer toch wel erg ziek was geweest en zijn vinden dat echt niet nodig. Gelukkig kwam donderdag mijn lieve vriendinnetje nog even knuffelen. Naima heeft haar de hele school laten zien hahahahha ze riep: DIT IS GONDA! Zelfs de juf en meester heeft ze voorgesteld. Was zoo supergezellig! 's Middags moesten we ook nog even met de kat naar de trimsalon! Nou dat hebben we geweten zeg.. pff er zaten twee klitten die eruit moesten met het scheerapparaat. Man wat ging de kat tekeer! Ik hield haar achterpoten met een handdoek in bedwang en Gonda hield de voorpoten met handschoenen aan in bedwang. Maar dat beest is zo sterk dat ze gewoon met haar nagels gaten in de handdoek maakte. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze heet nu geen Nischa meer maar Ninja! En dan vrijdag weer naar het ziekenhuis voor de chemo.. deze keer met de taxi die kant op. Er lag ook een ontzettend lieve oude dame op de kamer met dezelfde humor en positiviteit. De medicijnen die ik moet slikken werken echter averechts, ben gisteren zieker geweest dan de vorige keer. Ik hoop dat het de komende dagen beter gaat.... Om hem deze keer leuk af te sluiten wil ik jullie deze vraag van Kian niet onthouden, tranen biggelde over mijn wangen van het lachen. Soms haal ik chocolademelk in huis om de kids eens lekker te verwennen en dat vindt Kian zoo lekker dat de beker echt achterover gegooid wordt. Om vervolgens met een grote grijns aan mij te vragen: "Mam, kijk eens heb ik nu een witte baard?"