Oorlog in mijn lijf

De eerste week na mijn eerste chemobehandeling zit er op. Vrijdag was ik bekaf en was het allemaal nog eng. Zaterdag ging het eigenlijk best goed dus vol goede moed op naar een verjaardag. Sociale leven gaat natuurlijk wel gewoon door. En die dag voelde ik me ook echt super hoor. Was weer vanouds gezellig, de loempia's waren weer heerlijk. De volgende dag moest ik er echt wel de prijs voor betalen hoor. De hele dag niks gedaan, gewoon te moe. Prima is dat ook duidelijk, ik moet echt mezelf in de gaten houden en gewoon niet te veel willen. Dus vanaf nu plan ik één ding per dag. En als dat betekend dat ik naar zwemles ga met Kian dan kan ik er verder gewoon niks bij hebben. Poeh wat wennen zeg, van een gezond sociaal druk werkend leven naar een oud vrouwtje op de bank... Alles voor het goede doel zeg maar. Op zich is het ook allemaal niet vreemd hoor. Er is gewoon echt een oorlog gaande in mijn lijf. We hebben een boekje gekregen vanuit het ziekenhuis waarin op kinderlijke taal uitgelegd staat wat er gebeurt. Het is voor de kinderen maar zelfs voor ons is het verhelderend om het te lezen. Kian reageert er ook heel goed op. Wordt alweer minder snel boos omdat hij het nu snapt. Maar goed die oorlog in mijn lijf is flink aanwezig. Ik merk het aan alles, aan de reacties van mijn lichaam en zeker aan mijn borst! Hij werd zelfs wat rood. Maar ook, ondanks de medicijnen, de misselijkheid. Het hoort er ook gewoon bij maar is zo niet prettig. Zeker nadat ik geen medicijnen meer slikte op maandag toen werd het toch wel wat serieuzer allemaal. En dinsdag was helemaal de minste dag. En bij de gedachte dat ik over een paar weken weer moet wordt ik alweer misselijk. De smaak veranderd nog niet echt maar wel waar ik trek in heb. Was ik een echte chocoladejunk.. nu niet meer. Zoetigheid komt haast niet meer voor... Thee en koffie nou laat maar hoor. Ik drink alleen nog maar karnemelk. En kaas! Alle hartige dingen zijn nu veel lekkerder. Zure bommen en zure haringen, allemaal lekker! Had ik al gezegd dat ik het zo ontzettend op een zwangerschap vind lijken? Er zijn zoveel overeenkomsten. Er is echter één heel duidelijk verschil! Met een zwangerschap ben je zo ontzettend blij dat er nieuw leven aankomt. En hierbij hebben we natuurlijk alleen maar veel verdriet en moeten we een strijd leveren. Maar verder heeft het toch echt veel overeenkomsten hoor. En toen kwam ook nog eens de laatste dansles... zo balen maar ja het is niet anders. Moet eerlijk zeggen dat het dansen ook niet meer zo makkelijk gaat. Na twintig minuten moest ik al afhaken en normaal gesproken dans ik toch een heel uur gewoon lekker mee. Geeft niks, ik heb even mee kunnen doen en het was weer gewoon lekker gezellig. Samen met de andere vaste danseressen hebben we Wanda verrast met een prachtige plant voor buiten, een Canei en een doos chocolaatjes. Hele week heb ik na zitten denken wat ik zal gaan doen met de sportschool, zal ik door gaan en kijken of er iets anders is wat ik leuk vind. Attack moet ook leuk zijn maar is heel inspannend. En gezien mijn conditie weet ik gewoon niet of het wat wordt. Besloten om dan toch maar te stoppen. Dus aangegeven bij Anita. O zegt ze ik heb je abonnement al gestopt hoor. Maar je mag gewoon blijven komen om af en toe even te sporten. Kom je mee doen met Attack en dan doe je in plaats van de high impact gewoon de low impact. Nou ik moet zeggen dat vind ik toch wel super tof dat ik gewoon even binnen mag komen om mee te doen. Dus blijf ik gewoon op donderdag samen met Wanda naar de sportschool gaan en probeer ik Attack mee te doen. We zullen zien hoe het loopt. Dan staat er komende week nog één ding op de planning. En dat is de afspraak voor een pruik.. Ik weet het niet of ik het wil maar het werd me aangeraden om in ieder geval de afspraak te maken, dan kunnen ze mijn haar nu nog zien en de pruik namaken op dit kapsel. Ik hoef het nog niet te bestellen maar het is een mogelijkheid. Zelf zie ik er meer in om mijn eigen haar te gebruiken en dan als plukjes onder mijn muts ofzo. Laatst gezien bij RTL Late Night een jong meisje had het zelf bedacht. En dat vond ik nou nog niet zo'n slecht idee. Heb het wel gevraagd en het kan maar duurt maanden voordat het af is. Dat vind ik persoonlijk dan wel weer raar want eerlijk twee weken na de eerste behandeling valt je haar gewoon al uit. Tegen de tijd dat het haarstukje klaar zou zijn is mijn haar alweer terug!! Dat kan toch niet waar zijn. Nou we gaan het beleven en ik houd jullie natuurlijk weer op de hoogte.