Waanzinnige dag!

Even een blogje tussendoor want ik heb gisteren toch zo'n superleuke dag gehad! Het begon met een lach en eindigde met een traan... ik kreeg namelijk zo'n ontzettend mooi cadeau nou ja eigenlijk drie. En ik moest ze in een speciale volgorde uitpakken.. dus met pakje één beginnen.. een blikje Purol?? Pakje twee een doosje tissues.... huh willen jullie me aan het huilen hebben?! Dan pakje drie.. dan wordt er vast veel duidelijk, toch? Maar laten we de spanning nog een beetje opbouwen want ik moet natuurlijk wel beginnen bij het begin van de dag hahahhahahahah!!! Want het begin was al super! Ik moest bloed prikken en had een afspraak met de internist in het ziekenhuis. Ik had natuurlijk alleen goede dingen te melden. Maar ook de internist had goed nieuws want de tumor, zoals jullie weten, wast 8 cm groot. De internist mat gisteren 6 cm! Tuurlijk het is op gevoel (met meetlint) en we kunnen pas bij een MRI echt zien of het aanslaat maar 8 cm is hij in ieder geval niet meer. Dus eigenlijk is dat best wel een feestje waard vinden jullie ook niet?

Dan gauw naar huis want is zou het vriendinnetje van Naima naar huis brengen en daarna door naar mijn vriendinnetje in Norg. En het is mooi weer dus dakkie los, muziekie aan en met een zonnig humeur naar Appelscha en vervolgens naar Norg. En o wat zijn we daar verwend. Tussen de middag een lekker soep met stokbrood! Smullen gewoon. Dan even met z'n allen naar de kinderboerderij, lekker in het zonnetje en de kinderen lekker spelen. En wat een lol hebben we gehad, word zelf gewoon weer kind:-) De foto's zeggen genoeg toch. Samen zijn we nog even naar haar paard geweest, heerlijk door het bos. Staat er daar toch een leuk paard bij ooo gewoon om verliefd op te worden. Twee jaar maar een fantastisch koppie erop en niet zo mega groot. Zora nadert haar pensioen hahahahah. Misschien toch eens een balletje opgooien bij Harald.... En via het bos ook weer terug, omgeving Norg is echt mooi hoor. Nog even over de camping want de kinderen gaat met het treintje mee dus dolle pret. Tuurlijk lopen we ze net mis. Nou ja dan maar gauw terug naar huis want Armand kookt voor ons. Tjemig wat is dat verwennerij zeg als iemand zo lekker kookt. Heb gewoon alles opgegeten héérlijk!!

Maar ja we moeten een keer naar huis hé. Dus dan om half negen toch echt maar een keertje richting Uffelte. En dan kom je thuis en tref je dus drie cadeautjes aan.... en dan dus dat laatste cadeau....

Het is een prachtig gebonden boekwerk met daarin van heel veel collega's een persoonlijk stukje geschreven speciaal voor mij. SLIK! Nu snap ik de tissues en de Purol..... poeh die had ik nodig. Wat allemaal mooie stukjes! Dank je wel lieve collega's! En jullie noemen mij sterk maar juist dit soort dingen geven mij weer kracht voor de volgende kuur! Hierdoor blijf ik positief, behoud ik mijn humor en ga ik weer door. Ik zie er eigenlijk best tegenop maar door jullie lieve woorden weet ik weer het gaat lukken en ik ga ervoor!

Ik mis jullie ook en ik hoop dat ik de komende weken weer zo goed gaan dan kom ik gauw weer een bakkie doen! Ik weet zeker dat ik het mooie boekwerk nog vaak terug zal lezen. Ik voel me echt heel erg geliefd. Ik, die altijd zo vol bewondering naar andere collega's kijk van jee wat knap en tjonge wat ben jij goed in je werk. Ik, die maar gewoon de nieuwsbriefjes in elkaar zet en streng toekijk op het gebruik van onze IT site, waarbij sommige echt weleens gefrustreerd raken hahahaha. Nooit heb ik enig moment gedacht dat ik zo gemist zou worden. En dan beginnen de tranen alweer te komen...