Operatie

We zijn alweer een paar weken verder en ik had deze keer echt geen behoefte om te schrijven... dus heb ik dat ook even niet gedaan. Ik kon het niet opbrengen. Morgen wordt ik geopereerd dus nu vind ik het echt tijd worden om even op te schrijven wat er weer allemaal gebeurt is.

De laatste chemo is alweer vijf weken geleden. De bijwerkingen blijven erg lang hangen deze keer. Mijn voeten blijven zeer doen en zijn erg opgezet. Hierdoor kan ik weinig schoenen aan. Crocs en mijn rijlaarzen zijn het beste, wat een geluk hé dat rijlaarzen me nog goed zitten hihi. Twee weken geleden stond mijn laatste gesprek met mijn oncoloog gepland op woensdagmiddag om tien voor half drie. Mijn verwachting was dat we zouden bespreken hoeveel keren chemo ik nog zou krijgen. En is dat dan na de operatie of er nog voor. Eigenlijk was er niks bekend... Ik had inmiddels we de MRI gehad en verwachte daar ook de uitslag van.

Maandag voor het gesprek met de oncoloog wordt ik gebeld door het secretariaat, ze hebben mij aangemeld voor een PET CT scan in Zwolle. Zodra ik weet wanneer die plaats gaat vinden moet ik hun bellen zodat zij de planning met de chirurg kunnen maken.... Nou je snapt het was één en al vraagteken boven mijn hoofd. Dit is raar ik zeg wordt ik dan geopereerd?? Ze kon me verder niks vertellen. Maar ja chirurg... ik zeg geen chemo meer. Ik dacht nou ik kan nog wel even wachten tot ik woensdag de oncoloog spreek dan hoor ik vast meer. Dit kan ik echt wel opbrengen:-)

Dinsdag voor het gesprek ik gebeld door het ziekenhuis Zwolle, ik kan woensdag om kwart over vier terecht voor de scan.. oei dan kom ik in de knoop met de oncoloog. Nou zegt de (niet echt vriendelijke) dame aan de telefoon ik denk dat jouw oncoloog dit veel belangrijker vindt en dat dit toch echt moet doorgaan. Waarop ik ook niet vriendelijk antwoord dat ik niet weet wat mijn oncoloog denkt! Het komt erop neer dat ik het zelf maar even moet regelen.. Uiteindelijk mijn gesprek maar omgezet naar een telefonisch overleg maar wel om dezelfde tijd.

Op de dag zelf had ik nog een fotoshoot met Naima en een prachtige andalusier. Mijn droompaard dus dat wilde ik heel graag doen. Tuurlijk gaat om twee uur de telefoon maar ja dan heb ik geen afspraak dus heb ik niet opgenomen. Om kwart over drie zat ik klaar voor mijn telefonische afspraak... maar nee hoor geen oncoloog... Om kwart over vier wordt ik aan het infuus gelegd en wordt er radioactieve vloeistof ingespoten. Daarna mag ik een uur niet bewegen... en ja hoor wie belt er om kwart voor vijf.. mijn oncoloog! Tja dan kán ik niet opnemen... Heb de beste man dus helemaal niet meer gesproken...

Uiteindelijk heb ik zelf maar gebeld de volgende dag. Oncoloog was niet bereikbaar, ik moest het doen met het secretariaat. Die kon me dan wel vertellen dat de chemo gestopt was en dat ik geopereerd ga worden. Inmiddels is het gesprek met de chirurg al geweest en weet ik dat ik morgen geopereerd ga worden. De afgelopen week heb ik een beetje in mijn eigen wereldje geleefd. Mijn borst wordt morgen afgezet en de lymfeklieren worden weggehaald. En dat is nogal wat... mijn leven gaat toch wel heel erg veranderen. Mijn vriendin zegt dat het een rouwproces is en dat is het natuurlijk ook. Ik zie er ontzettend tegenop maar tegelijkertijd kan ik niet wachten want de tumor gaat er dan eindelijk uit! Maar ook angst voor wat ze misschien wel tegen gaan komen. En kunnen ze alles weghalen? Maar ook het moment dat ik in slaap gebracht wordt... Ik probeer mijn zenuwen de baas te blijven maar het valt niet mee. Ik ben nog nooit geopereerd dus heb gewoon geen idee wat ik verwachten...

Vandaag ga ik proberen om er een leuke dag van te maken. Ik zit al klaar in mijn rijkleren om samen met Zora even lekker naar het bos te gaan. En vanmiddag nog even een lekkere appeltaart bakken want morgen is Naima voor de laatste keer op de manege. Ze gaat over naar de rijvereniging met haar eigen pony's. Weer een hele stap voor haar maar ze vindt het ook ontzettend leuk. Zelfs haar eerste concours staat gepland op zaterdag 8 oktober. Mijn doel is om op die dag erbij te zijn en haar het proefje voor te lezen. Zo'n bijzonder moment moet ik natuurlijk bij zijn en dat gaat me gewoon lukken. Ik kijk ernaar uit!